مناطق شکار ممنوع ایران
در زيستگاه هايي با ويژگي هاي بارز كه جمعيت جانوري آنها به دليل شكار بي رويه رو به كاهش است و از اين رو به حمايت نياز دارند، براي مدتي محدود و به طور معمول 3 تا 5 سال، شكار ممنوع مي شود. چنانچه جمعيت جانوري منطقه اي دراين دوره ترميم شود، مي توان آن را با توجه به ساير معيارها، به عنوان يكي از مناطق چهارگانه تحت مديريت تعيين كرد. راهكار تعيين مناطق شكار ممنوع را مي توان پشتوانه اي براي حفاظت از ذخاير طبيعي كشور و نوع آزمون براي بررسي قابليت هاي مناطق، براي پيوستن به مجموعه مناطق حفاظت شده دانست.